Νοέμβριος 2013
Αγαπητοί αναγνώστες,
Το τελευταίον ταξίδιον εις τους ουράνιους αιθέρες της νήσου μας υπήρξε ιδιατέρως περιπετειώδες, διότι συνελήφθην αίφνης από τους Εσπέριους τροϊκανούς κονδυλοφόρους, διά έλεγχον απάντων των εισόδων και εξόδων τού - εν ομηρία πλέον - αεροστάτου μου. Και τούτον διότι, ως γνωρίζετε από το προηγούμενον επεισόδιον των περιπετειών μου, προτού πραγματοποιήσει την πτήση του τον Νοέμβριον της προηγούμενης χιλιετίας, και προκειμένου να υπερυψωθεί από την αυλήν του εκπαιδευτηρίου εις το οποίον, ως άνους και αιθεροβάμων, υπηρετώ πιστά, επεχείρησα να το απαλλάξω από το βάρος των εισαγομένων καθώς και των εγχωρίως συνταγολογημένων εγγράφων, με τα οποία το είχαν φορτώσει οι Εσπέριοι ευεργέτες των λαών και οι τόσοι σοφοί επί των οικονομικών της νήσου μας. Και ω φευ, εν τω ζήλω μου να καθαρίσω την λέμβον του αεροστάτου μου από τας δυσωδίας αι οποίαι ανεδύοντο απανταχόθεν από τα μέγαρα των συναλλαγών, καθώς έπλεα εις ουτοπικούς δικαίους ουρανούς, επεχείρησα να το απαλλάξω επίσης από το άχθος αρούρης των κάθε λογής επιδόξων, πλην ανικάνων, διπλωματούχων ή μη, πηδαλιούχων, οι οποίοι είχον διαπράξει επί σειρά ετών, ποικίλες ληστρικές επιδρομές στα θησαυροφυλάκια της νήσου μας, εν αγνοία ή εν γνώσει των φρουρών της.
Αλί! Οι άρτι προσκληθέντες και αφιχθέντες Εσπέριοι ευεργέται μας, συνεπικουρούμενοι από τους εγχώριους πρίγκηπας της αυλής των τραπεζών, απαίτησαν πάραυτα να επιβληθεί εις το αερόστατό μου «προαιρετική» τινά μηνιαία μείωσις επί των ανέμελων ταξιδίων του και να πληρωθούν αμ’έπος αμ’έργον ποικίλαι «εθελοντικαί» εισφοραί εις τα ταμεία της ουρανίου μπανανίας, ενώ, εν κτυπτώ και παραβύστω, προγραμμάτισαν - ομού με τους καθημένους εις τους θρόνους της εν Βουλή συνελεύσεως – να επιβάλουν λίαν συντόμως εις εμέ και εις άπαν τον λαόν μας εκτάκτους οβολούς επί όλων των πτήσεων, μονίμους συνεισφοράς εις έκαστον διερχόμενον σύννεφον, ωριαίον τέλος εις εκάστην εισπνοήν και εκπνοήν, καθώς και ετήσιον χαράτσιον δια την κατοχήν εκάστης λέμβου, η οποία ενδέχεται να χρησιμοποιείται δια την κατοίκηση και τας μετακινήσεις των απανταχού ελαχίστων εντίμων πολιτών.
Αι φορολογίαι ταύται επροκάλεσαν μικράν αναστάτωσιν εις τους παροικούντας τα εκπαιδευτήρια της Μονάδος Ε, οι οποίοι ησχολούντο - καθώς και οι λοιποί συμπατριώται μας, άνεργοι, ημιάνεργοι, άεργοι, απολυθέντες, μη προσληφθέντες, κ.ά - με το ύψιστο ζήτημα της εθνικής ανάγκης διά την αλλαγήν της φρουράς της – αγνωρίστου πλέον – ιστορικής νήσου των ταμ ταμ, η οποία προσομοίαζε γεωλογικώς με τα ημέτερα πατρώα εδάφη.
Και τω όντι... Εν έτει τρία της δευτέρας δεκαετίας του μεσαιωνικού αιώνος κατά την οποία λαμβάνει χώραν η απίστευτος περιπέτεια της επίσης εναλίου εκείνης νήσου, μετά την ληστρογόνον αφαίμαξιν απάντων των πόρων από τους εγχώριους ληστάς της υφηλίου και τους σαστισμένους διαχειριστάς των δημοσίων, πραγματοποιήθη - εν μέσω λαϊκών αλαλαγμών, βροντών και πολεμοχαρών ιαχών – η αλλαγή του χρώματος των ενδυμάτων και του οπλισμού των αγρύπνων δημοκρατικών φρουρών της εναλίας γης των μπανανών και των εξωτικών πουλιών. Και ω θαύμα! Άμα τη αλλαγή της φρουράς, οι λεγόμενοι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ανυψώθησαν, και πάλιν εν μέσω πανηγυρισμών, εις τους γαλανόλευκους αιθέρας της νήσου, διά να καταλάβουν τους θρόνους που αντάλλαξαν αντί πινακίου εθνικής φακής, και να δοξάσουν ως άλλοι επουράνιοι πατέρες, μαζί με τους γαλαζοαίματους ομοούσιούς τους, τον λαοπρόβλητον ηγέτη της θεάρεστης κρίσεως...
Αποφάσισα τότε ότι θα ήτο πλέον φρόνιμον να παραδώσω αυτοβούλως το αερόστατό μου στους τροϊκανούς, προκειμένου να διασώσω τας φυλαχθέντας βίβλους του δικαίου των χωρών της Εσπερίας, με την ελπίδα της διάσωσης των τιμίων πολιτών της ημετέρας χώρας και την τιμωρία των ληστών, έστω και υπό τας διαταγάς των εσπερίων επιτηρητών μας και έπειτα να προσγειωθώ, χωρίς, βεβαίως το κατασχεθέν αερόστατό μου, διά να παρακολουθήσω εκ του πλησίον την απείρου κάλλους εορτήν, η οποία ελάμβανε χώραν εις την εξωτικήν αύτην μικράς εκτάσεως νήσον, με τους παλαιοπτώχους και τους νεοπτώχους να συναγελάζονται (ή μάλλον να νομίζουν ότι όντως συναγελάζονται) με τους νεοπλουσίους και τους παλαιούς πρίγκηπας της πρωτευούσης. Το παράξενον αυτόν συμβάν προεκάλεσε ακόμη περισσότερον την περιέργειάν μου, καθώς αντελήφθην ότι το όλο σκηνικό είχε στηθεί εν μέσω αλλοεθνών στρατιωτών, οι οποίοι είχαν αφιχθεί εκ δυσμάς και εξ ανατολάς και εγκατασταθεί εις πλείστας τας περιοχάς του βορρά και των παραλίων της νήσου. Όμως, κατά τον Αλεξανδρινόν «η μέρα ήταν ζεστή και ποιητική, ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό». Και οι πτωχοί νησιώται αισθάνοντο την ελπίδαν ότι η αλλαγή της φρουράς στην εναλίαν γην τους, θα ετερμάτιζε αίφνης την περίοδο ισχνών αγελάδων εις την οποίαν είχαν προσφάτως εισέλθει... Οποία αυταπάτη! Αλλά και οποίον ευτυχές γεγονός η εορτή της αναστηλώσεως του έθνους!!! Οποία λαμπρά ατμόσφαιρα «μες τη λαμπρή παράταξη των στρατιωτών» ενθυμίζουσα τους «Αλεξανδρινούς Βασιλείς»!!! Σύσσωμη η νέα φρουρά των αυλικών, διετάχθη να διευθύνει εν χορώ τις επευφημίες του αλαλάζοντος πλήθους, που κατεσυγκινήθη εις το άκουσμα του διαγγέλματος του νέου εθνάρχου, ο οποίος εξήγγηλε πως θα τηρήσει άπασας τις υποσχέσεις του και θα καταστήσει την νήσον των ταμ ταμ ασφαλήν από οιανδήποτε απόπειραν διατάραξης της έννομης τάξεως που επεβλήθη αυθωρεί και παραχρήμα άμα τη εκλογή του.
Αγαπητοί αναγνώστες,
Άναυδη από το εξαίσιον τούτον θέατρο που διαδραματιζόταν εις βάρος των αφελεστάτων εκείνων νησιωτών, έλαβα την απόφαση να παραμείνω εις την νήσον των ταμ ταμ, έως ότου μου επιστραφεί το αερόστατό μου από τους τροϊκανούς, με τακτοποιημένον – πλην διαλυμένον από τα μέτρα λιτότητος και την απορίαν – τον οικιακόν και άλλον εξοπλισμόν που ευρίσκεται εντός της λέμβου του. Προς τούτο, ανέλαβα ως ύψιστον καθήκον απέναντί σας, να σας ενημερώσω συνοπτικώς διά τα έκτοτε διαμειφθέντα και πραχθέντα εις την εξωτικήν εκείνην νήσον:
Η εθνοσωτήριος αναστάσιμος μέρα, διοίνηξε νέας οδούς δια την διέλευσιν άρτι τυπωθέντος χρήματος, διά της προσφιλούς και εις ημάς τους Έλληνας μεθόδου των δανείων από την Εσπερίαν. Μα ω φευ! Προτού αλέκτωρ λαλήσει, ο λαοπρόβλητος γαλαζοαίματος ηγέτης τους, αντελήφθη ότι ο κύβος είχε προ πολλού ριφθεί διά την οικονομίαν της νήσου του, ενώ σχεδόν άπαντα τα άγια του υμετέρου θησαυροφυλακίου είχαν παραδοθεί τοις κυσί και μεταφερθεί μακριά από τα ιερά εδάφη και τους ήχους των ταμ ταμ. Επεχείρησε τότε να μεταβεί εις τους συμμάχους του (Γότθους, Οστρογότθους και λοιπάς βαρβαρικάς φυλάς), διά να ζητήσει την αρωγήν τους προς την επιστροφήν των αγίων ή προς τον σχεδιασμόν νέων, μέσω της συρραφής των εναπομείναντων ιματίων των πληβίων υπηκόων του. Οποίον ναυάγιον! Το μόνον εργαλείον που του προσέφεραν οι φίλτατοι σύμμαχοί του, ήτο ψαλίδιον τινόν αιχμηρόν, κατασκευασθέν από ατσάλι βαυβαρικό εις την γηραιάν γην της Εσπερίας, δια να κόψει από μόνος του τας κρατικάς δαπάνας, τας συντάξεις, τους μισθούς, τας καταθέσεις, τας οικονομίας, τας ελπίδας, τας φωνάς διαμαρτυρίας, τας γλώσσας των αντιφρονούντων, το λίπος των λιπόσαρκων πλέον νησιωτών του, κτλ. κτλ. κτλ.
Ως εκ τούτου, ανακρούοντας εντέχνως πρύμναν από τας λαοπρόβλητας εξαγγελίας του, διά να καταφέρει να επιστρέψει αβλαβής εις τον παλάτιόν του, αποφεύγοντας το ναυάγιο που θα προκαλούσαν τα θεόρατα κύμματα και οι ισχυροί άνεμοι που έπνεαν πέριξ της νήσου του, είδεν ως άλλος Ανθέμιος, όραμαν, κατά την διάρκειαν του ταξιδίου του με το οποίον αντελήφθη τα εξής: Διά να παραμείνει απόλυτος άρχων εις τον θρόνον του, πρέπει τούδε και στο εξής, να εφαρμόσει τας δέκα θεάρεστας εντολάς διά την εξυγίανση της οικονομίας και του δημοσίου βίου, αι οποία του παρεδόθησαν εις έγγραφον απόρρητον, συνταχθέν από εκλεκτούς τέως και νυν Μαγίστρους, ρήτορας της δικηγορίας, διδάκτορες της χρηματιστηριακής παραοικονομίας, ειδήμονας επί των διαγραφών λογιστικών χρεών και γαιοκτήμονας ευλογημένους από αποφοίτους τινάς της ιεράς σχολής του έθνους:
Το τελευταίον ταξίδιον εις τους ουράνιους αιθέρες της νήσου μας υπήρξε ιδιατέρως περιπετειώδες, διότι συνελήφθην αίφνης από τους Εσπέριους τροϊκανούς κονδυλοφόρους, διά έλεγχον απάντων των εισόδων και εξόδων τού - εν ομηρία πλέον - αεροστάτου μου. Και τούτον διότι, ως γνωρίζετε από το προηγούμενον επεισόδιον των περιπετειών μου, προτού πραγματοποιήσει την πτήση του τον Νοέμβριον της προηγούμενης χιλιετίας, και προκειμένου να υπερυψωθεί από την αυλήν του εκπαιδευτηρίου εις το οποίον, ως άνους και αιθεροβάμων, υπηρετώ πιστά, επεχείρησα να το απαλλάξω από το βάρος των εισαγομένων καθώς και των εγχωρίως συνταγολογημένων εγγράφων, με τα οποία το είχαν φορτώσει οι Εσπέριοι ευεργέτες των λαών και οι τόσοι σοφοί επί των οικονομικών της νήσου μας. Και ω φευ, εν τω ζήλω μου να καθαρίσω την λέμβον του αεροστάτου μου από τας δυσωδίας αι οποίαι ανεδύοντο απανταχόθεν από τα μέγαρα των συναλλαγών, καθώς έπλεα εις ουτοπικούς δικαίους ουρανούς, επεχείρησα να το απαλλάξω επίσης από το άχθος αρούρης των κάθε λογής επιδόξων, πλην ανικάνων, διπλωματούχων ή μη, πηδαλιούχων, οι οποίοι είχον διαπράξει επί σειρά ετών, ποικίλες ληστρικές επιδρομές στα θησαυροφυλάκια της νήσου μας, εν αγνοία ή εν γνώσει των φρουρών της.
Αλί! Οι άρτι προσκληθέντες και αφιχθέντες Εσπέριοι ευεργέται μας, συνεπικουρούμενοι από τους εγχώριους πρίγκηπας της αυλής των τραπεζών, απαίτησαν πάραυτα να επιβληθεί εις το αερόστατό μου «προαιρετική» τινά μηνιαία μείωσις επί των ανέμελων ταξιδίων του και να πληρωθούν αμ’έπος αμ’έργον ποικίλαι «εθελοντικαί» εισφοραί εις τα ταμεία της ουρανίου μπανανίας, ενώ, εν κτυπτώ και παραβύστω, προγραμμάτισαν - ομού με τους καθημένους εις τους θρόνους της εν Βουλή συνελεύσεως – να επιβάλουν λίαν συντόμως εις εμέ και εις άπαν τον λαόν μας εκτάκτους οβολούς επί όλων των πτήσεων, μονίμους συνεισφοράς εις έκαστον διερχόμενον σύννεφον, ωριαίον τέλος εις εκάστην εισπνοήν και εκπνοήν, καθώς και ετήσιον χαράτσιον δια την κατοχήν εκάστης λέμβου, η οποία ενδέχεται να χρησιμοποιείται δια την κατοίκηση και τας μετακινήσεις των απανταχού ελαχίστων εντίμων πολιτών.
Αι φορολογίαι ταύται επροκάλεσαν μικράν αναστάτωσιν εις τους παροικούντας τα εκπαιδευτήρια της Μονάδος Ε, οι οποίοι ησχολούντο - καθώς και οι λοιποί συμπατριώται μας, άνεργοι, ημιάνεργοι, άεργοι, απολυθέντες, μη προσληφθέντες, κ.ά - με το ύψιστο ζήτημα της εθνικής ανάγκης διά την αλλαγήν της φρουράς της – αγνωρίστου πλέον – ιστορικής νήσου των ταμ ταμ, η οποία προσομοίαζε γεωλογικώς με τα ημέτερα πατρώα εδάφη.
Και τω όντι... Εν έτει τρία της δευτέρας δεκαετίας του μεσαιωνικού αιώνος κατά την οποία λαμβάνει χώραν η απίστευτος περιπέτεια της επίσης εναλίου εκείνης νήσου, μετά την ληστρογόνον αφαίμαξιν απάντων των πόρων από τους εγχώριους ληστάς της υφηλίου και τους σαστισμένους διαχειριστάς των δημοσίων, πραγματοποιήθη - εν μέσω λαϊκών αλαλαγμών, βροντών και πολεμοχαρών ιαχών – η αλλαγή του χρώματος των ενδυμάτων και του οπλισμού των αγρύπνων δημοκρατικών φρουρών της εναλίας γης των μπανανών και των εξωτικών πουλιών. Και ω θαύμα! Άμα τη αλλαγή της φρουράς, οι λεγόμενοι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ανυψώθησαν, και πάλιν εν μέσω πανηγυρισμών, εις τους γαλανόλευκους αιθέρας της νήσου, διά να καταλάβουν τους θρόνους που αντάλλαξαν αντί πινακίου εθνικής φακής, και να δοξάσουν ως άλλοι επουράνιοι πατέρες, μαζί με τους γαλαζοαίματους ομοούσιούς τους, τον λαοπρόβλητον ηγέτη της θεάρεστης κρίσεως...
Αποφάσισα τότε ότι θα ήτο πλέον φρόνιμον να παραδώσω αυτοβούλως το αερόστατό μου στους τροϊκανούς, προκειμένου να διασώσω τας φυλαχθέντας βίβλους του δικαίου των χωρών της Εσπερίας, με την ελπίδα της διάσωσης των τιμίων πολιτών της ημετέρας χώρας και την τιμωρία των ληστών, έστω και υπό τας διαταγάς των εσπερίων επιτηρητών μας και έπειτα να προσγειωθώ, χωρίς, βεβαίως το κατασχεθέν αερόστατό μου, διά να παρακολουθήσω εκ του πλησίον την απείρου κάλλους εορτήν, η οποία ελάμβανε χώραν εις την εξωτικήν αύτην μικράς εκτάσεως νήσον, με τους παλαιοπτώχους και τους νεοπτώχους να συναγελάζονται (ή μάλλον να νομίζουν ότι όντως συναγελάζονται) με τους νεοπλουσίους και τους παλαιούς πρίγκηπας της πρωτευούσης. Το παράξενον αυτόν συμβάν προεκάλεσε ακόμη περισσότερον την περιέργειάν μου, καθώς αντελήφθην ότι το όλο σκηνικό είχε στηθεί εν μέσω αλλοεθνών στρατιωτών, οι οποίοι είχαν αφιχθεί εκ δυσμάς και εξ ανατολάς και εγκατασταθεί εις πλείστας τας περιοχάς του βορρά και των παραλίων της νήσου. Όμως, κατά τον Αλεξανδρινόν «η μέρα ήταν ζεστή και ποιητική, ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό». Και οι πτωχοί νησιώται αισθάνοντο την ελπίδαν ότι η αλλαγή της φρουράς στην εναλίαν γην τους, θα ετερμάτιζε αίφνης την περίοδο ισχνών αγελάδων εις την οποίαν είχαν προσφάτως εισέλθει... Οποία αυταπάτη! Αλλά και οποίον ευτυχές γεγονός η εορτή της αναστηλώσεως του έθνους!!! Οποία λαμπρά ατμόσφαιρα «μες τη λαμπρή παράταξη των στρατιωτών» ενθυμίζουσα τους «Αλεξανδρινούς Βασιλείς»!!! Σύσσωμη η νέα φρουρά των αυλικών, διετάχθη να διευθύνει εν χορώ τις επευφημίες του αλαλάζοντος πλήθους, που κατεσυγκινήθη εις το άκουσμα του διαγγέλματος του νέου εθνάρχου, ο οποίος εξήγγηλε πως θα τηρήσει άπασας τις υποσχέσεις του και θα καταστήσει την νήσον των ταμ ταμ ασφαλήν από οιανδήποτε απόπειραν διατάραξης της έννομης τάξεως που επεβλήθη αυθωρεί και παραχρήμα άμα τη εκλογή του.
Αγαπητοί αναγνώστες,
Άναυδη από το εξαίσιον τούτον θέατρο που διαδραματιζόταν εις βάρος των αφελεστάτων εκείνων νησιωτών, έλαβα την απόφαση να παραμείνω εις την νήσον των ταμ ταμ, έως ότου μου επιστραφεί το αερόστατό μου από τους τροϊκανούς, με τακτοποιημένον – πλην διαλυμένον από τα μέτρα λιτότητος και την απορίαν – τον οικιακόν και άλλον εξοπλισμόν που ευρίσκεται εντός της λέμβου του. Προς τούτο, ανέλαβα ως ύψιστον καθήκον απέναντί σας, να σας ενημερώσω συνοπτικώς διά τα έκτοτε διαμειφθέντα και πραχθέντα εις την εξωτικήν εκείνην νήσον:
Η εθνοσωτήριος αναστάσιμος μέρα, διοίνηξε νέας οδούς δια την διέλευσιν άρτι τυπωθέντος χρήματος, διά της προσφιλούς και εις ημάς τους Έλληνας μεθόδου των δανείων από την Εσπερίαν. Μα ω φευ! Προτού αλέκτωρ λαλήσει, ο λαοπρόβλητος γαλαζοαίματος ηγέτης τους, αντελήφθη ότι ο κύβος είχε προ πολλού ριφθεί διά την οικονομίαν της νήσου του, ενώ σχεδόν άπαντα τα άγια του υμετέρου θησαυροφυλακίου είχαν παραδοθεί τοις κυσί και μεταφερθεί μακριά από τα ιερά εδάφη και τους ήχους των ταμ ταμ. Επεχείρησε τότε να μεταβεί εις τους συμμάχους του (Γότθους, Οστρογότθους και λοιπάς βαρβαρικάς φυλάς), διά να ζητήσει την αρωγήν τους προς την επιστροφήν των αγίων ή προς τον σχεδιασμόν νέων, μέσω της συρραφής των εναπομείναντων ιματίων των πληβίων υπηκόων του. Οποίον ναυάγιον! Το μόνον εργαλείον που του προσέφεραν οι φίλτατοι σύμμαχοί του, ήτο ψαλίδιον τινόν αιχμηρόν, κατασκευασθέν από ατσάλι βαυβαρικό εις την γηραιάν γην της Εσπερίας, δια να κόψει από μόνος του τας κρατικάς δαπάνας, τας συντάξεις, τους μισθούς, τας καταθέσεις, τας οικονομίας, τας ελπίδας, τας φωνάς διαμαρτυρίας, τας γλώσσας των αντιφρονούντων, το λίπος των λιπόσαρκων πλέον νησιωτών του, κτλ. κτλ. κτλ.
Ως εκ τούτου, ανακρούοντας εντέχνως πρύμναν από τας λαοπρόβλητας εξαγγελίας του, διά να καταφέρει να επιστρέψει αβλαβής εις τον παλάτιόν του, αποφεύγοντας το ναυάγιο που θα προκαλούσαν τα θεόρατα κύμματα και οι ισχυροί άνεμοι που έπνεαν πέριξ της νήσου του, είδεν ως άλλος Ανθέμιος, όραμαν, κατά την διάρκειαν του ταξιδίου του με το οποίον αντελήφθη τα εξής: Διά να παραμείνει απόλυτος άρχων εις τον θρόνον του, πρέπει τούδε και στο εξής, να εφαρμόσει τας δέκα θεάρεστας εντολάς διά την εξυγίανση της οικονομίας και του δημοσίου βίου, αι οποία του παρεδόθησαν εις έγγραφον απόρρητον, συνταχθέν από εκλεκτούς τέως και νυν Μαγίστρους, ρήτορας της δικηγορίας, διδάκτορες της χρηματιστηριακής παραοικονομίας, ειδήμονας επί των διαγραφών λογιστικών χρεών και γαιοκτήμονας ευλογημένους από αποφοίτους τινάς της ιεράς σχολής του έθνους:
- Πρώτον, να θέσει εις την υπηρεσίαν του παπαγαλάκια διαφόρων χρωμάτων και είδους (αρχίζοντας από τα πράσινα και τα γαλανά, και συνεχίζοντας με όλα τα υπαρκτά και τόσο σπάνια είδη ενδημικών πτηνών που ευδοκιμούν στα εξωτικά κλίματα), διά να προσφέρουν αφειδώλευτα τας υπηρεσίας τους εις τον μοναδικόν – κλωνοποιημένον – τηλεοπτικόν σταθμόν της χώρας.
- Δεύτερον, να μην μιμηθεί τον προκάτοχό του και εξίσου λαοπρόβλητο αυτοκράτορα, ως προς το ευσυγκίνητο ύφος, αλλά να εξαπολύει κάθε τόσο μύδρους προς οιανδήποτε κατεύθυνσην ενδέχεται να θέσει εις κίνδυνον την ηρεμίαν των αυλικών του.
- Τρίτον, να δώσει οδηγίας διά το στήσιμο λαϊκών δικαστηρίων, με συγκεκριμένους κατηγόρους, κατηγορουμένους, κατηγορίας και ετυμηγορίας.
- Τέταρτον, να ικανοποιήσει άπαντας όσους χειροκρότησαν κατά την τελετή αναγόρευσής του σε εθνάρχη, με οφίκια εις όλας τας κρατικάς υπηρεσίας, τα συμβούλια των γερόντων, τα γραφεία κατασκευής και διάδοσης της πληροφόρησης, κ.ο.κ.
- Πέμπτον, να δώσει οδηγίες ώστε να προσφερθεί από το λαό το εκλεκτό δείπνο στο οποίο παρευρέθησαν οι ευγενείς φύλακες – πρώην και νυν – των θησαυρών της νήσου που ευρίσκονταν στα πιστωτικά ιδρύματα, προτού ταξιδέψουν προς άγνωστον κατεύθυνση.
- Έκτον, να φιλοξενεί από καιρού εις καιρόν τους εσπέριους δανειστές της νήσου του, ώστε οι φύλακές του να τους επιδεικνύουν τας ικανότητάς τους στο να ετοιμάζουν νέας οικονομικάς συνταγάς, εις τα οποίας θα αξιοποιούνται ως εγχώρια και εύπεπτα υλικά οι λιπαροί μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων.
- Έβδομον, να διαφυλάξει ως κόρην οφθαλμού τας ισορροπίας ανάμεσα στας λοιπάς πολιτικάς δυνάμεις της νήσου του, ώστε ουδόλως και ουδέποτε να τολμήσουν να αμφισβητήσουν τον θρόνο του.
- Όγδοον, να δώσει οδηγίες ώστε να μην απωλέσουν την ιεράν γην των προγόνων των όσοι μερίμνησαν τα προηγούμενα χρόνια διά την οικιστικήν ανάπτυξιν της νήσου.
- Ένατον, να προσκυνά από καιρού εις καιρόν κάρας αγίων και λείψανα μαρτύρων, διά την ενίσχυσην της πίστεως του λαού του, συνεπικουρούμενος από τον προκαθήμενον της αυτοκεφάλου συνάξεως της θείας νήσου των ταμ ταμ.
- Δέκατον, να δώσει οδηγίας εις τους Μαγίστρους του διά την ανύψωσιν του εθνικού φρονήματος, με προεξάρχοντα το νεοφώτιστο Μαγίστρο της Παιδείας, ο οποίος έκτοτε μεριμνά αγρύπνως διά την διάσωση της παιδείας, συνεργαζόμενος με όλους, πλην των μαχητών των Μονάδων Ε και των εκλελεγμένων εκπροσώπων τους .
Περιμένοντας, λοιπόν, την κατάληξη των προσφάτων αψιμαχιών που εκδηλώθηκαν εις ποικίλα πεδία των κι εδώ τηλεοπτικών μαχών, παραμένω ακόμη μακρόθεν της πατρογονικής μου εστίας, ανησυχούσα διά το μέλλον. Ελπίζω, να καταφέρω να σας στείλω χωρίς λογοκρισία την επόμενη ανταπόκριση, περιγράφουσα τας νέας σκηνάς της λαμπράς πορείας του έθνους των ταμ ταμ, προτού βρεθώ κι εγώ κατηγορούμενη ως ένοχη διά τας ατασθαλίας άλλων, καθώς οι εδώ έρευνές μου ενδέχεται να ενοχλήσουν τους τοπικούς φυλάρχους, τους εξαγριωμένους ανθρωποφάγους και τους τοποτηρητάς των κλεμμένων θησαυρών της μπανανίας.
Γραφθέν εν τη νήσω των ταμ ταμ
τω δεκάτω μηνί ετός αναστασίμου και εθνοσωτηρίου
ΥΓ: Δηλώνεται ότι ουδεμία σχέση δεν υπάρχει ανάμεσα στις σύγχρονες περιπέτειες του κυπριακού λαού και αυτές της Καρλόττας, καθότι αι τελευταίαι διαδραματίζονται σε ένα φανταστικό «ιστορικό» παρελθόν. Οιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα ή καταστάσεις της εποχής μας είναι τυχαία και εντελώς συμπτωματική.
